“สุมาตราจมบาดาล—ยอดดับพุ่ง 248 ศพ อินโดเร่งค้นหาเหยื่อกลางซากดินถล่ม”

โดย aekdon
“วิกฤตสุมาตรา! ยอดผู้เสียชีวิตพุ่ง 248 ศพ–สูญหายอื้อ ทีมกู้ภัยอินโดฯ แข่งเวลา ฝ่าดินถล่ม–ถนนขาด ช่วยผู้รอดชีวิต”

ภัยพิบัติครั้งใหญ่กลางสัปดาห์มรณะ ฝนถล่ม–ดินพังทับเป็นวงกว้าง

เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ภาพรวมสถานการณ์บนเกาะสุมาตรา อินโดนีเซียยังคงเลวร้ายลงเรื่อย ๆ หลังฝนตกหนักต่อเนื่องทำให้เกิด น้ำท่วมฉับพลันและดินถล่มหลายจุด ส่งผลให้ทีมกู้ภัยต้องทำงานแข่งกับเวลา ท่ามกลางรายงานยอดผู้เสียชีวิตที่ พุ่งขึ้นเป็นอย่างน้อย 248 ราย และยังคงมีผู้สูญหายอีกจำนวนมาก คาดว่าตัวเลขสุดท้ายอาจสูงกว่านี้มาก

ยอดดับเพิ่มไม่หยุด—บีเอ็นพีบีชี้ “ตัวเลขไม่สะท้อนความจริงทั้งหมด”

สำนักงานจัดการภัยพิบัติแห่งชาติอินโดนีเซีย (BNPB) เปิดเผยว่า

• ศพที่พบล่าสุดส่วนใหญ่อยู่ในเขต อากัม จ.สุมาตราตะวันตก

• ผู้บาดเจ็บมากกว่า 500 คน

• หลายคนยังติดอยู่ใต้ดินโคลนจากดินถล่มที่โหมกระหน่ำหลังฝนตกหนัก

เจ้าหน้าที่ระบุว่า “ยอดผู้เสียชีวิตยังไม่ใช่ตัวเลขสุดท้าย” เพราะหลายพื้นที่ยังเข้าไม่ถึง

สุมาตราเหนือ “ถูกตัดขาด” – ถนน–สื่อสารพังยับ

สถานการณ์ยิ่งทวีความยากลำบาก เมื่อจังหวัดสุมาตราเหนือหลายพื้นที่ ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก

• ถนนหลายสายในเขต ทาปานูลีกลาง ถูกกระแสน้ำพัดขาด

• ระบบสื่อสารโทรคมนาคมล่ม

• ทีมกู้ภัยต้องนำความช่วยเหลือทางอากาศเข้าไปแทน

เครื่องบินบรรเทาทุกข์ลำแล้วลำเล่าถูกส่งเข้าไปขนสิ่งของจำเป็นและอุปกรณ์แพทย์ เพื่อนำไปช่วยผู้รอดชีวิตที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่ในพื้นที่ห่างไกล

การค้นหาติดขัด—เครื่องจักรหนักไม่พอ ถนนล้มพัง ทำงานล่าช้า

ปัญหาใหญ่ของทีมกู้ภัยคือ

• ถนนขาดหลายเส้นทาง ทำให้ยานพาหนะเข้าไม่ถึง

• อุปกรณ์หนักมีจำกัด ทำให้การขุดค้นผู้ที่อาจถูกดินถล่มกลบฝังต้องทำแบบช้า ๆ

• สภาพอากาศยังคงแปรปรวน เสี่ยงเกิดดินถล่มซ้ำ

เจ้าหน้าที่บางนายระบุว่า “เราแทบทำอะไรไม่ได้เลยในบางจุด ต้องขึ้นเฮลิคอปเตอร์เท่านั้นจึงจะเข้าไปถึงได้”

สัญญาณเตือนจากสภาพอากาศสุดขั้ว

ภัยครั้งนี้สะท้อนถึงความรุนแรงของสภาพอากาศในภูมิภาค ที่หนักขึ้นและเกิดบ่อยขึ้นอย่างน่ากังวล ไม่ใช่แค่ขยี้ความสูญเสียของอินโดนีเซียครั้งนี้ แต่ยังเป็นสัญญาณเตือนต่อทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ว่า ภัยธรรมชาติวันนี้ไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกต่อไป

ทีมกู้ภัยยังคงทำงานต่อเนื่อง 24 ชั่วโมง และหวังว่าจะสามารถช่วยเหลือผู้รอดชีวิตได้มากที่สุดก่อนที่เวลาจะสายเกินไป